Inwentaryzację aktywów i pasywów przeprowadza się na ostatni dzień każdego roku obrotowego. Obowiązek ten wynika z treści Art.26 ust. 1 ustawy o rachunkowości.
Częstotliwość i termin inwentaryzacji uważa się za dotrzymany również wtedy, gdy inwentaryzację niektórych składników aktywów i pasywów, sporządza się na 3 miesiące przed końcem roku obrotowego. Zakończenie nie później niż do 15 dnia następnego roku obrotowego.
Zakładając, że rok obrotowy jest zgodny z rokiem kalendarzowym, to inwentaryzację niektórych składników aktywów można rozpocząć 01 października danego roku obrotowego i zakończyć nie później niż 15 stycznia następnego roku. Dotyczy to aktywów podlegających inwentaryzacji drogą spisu z natury lub potwierdzenia sald.
Wyłączeniu podlegają:
aktywa pieniężne
papiery wartościowe
produkcja w toku
materiały, towary, produkty gotowe, odnoszone w koszty na dzień zakupu/ wytworzenia
należności wątpliwe i sporne
Jeżeli termin inwentaryzacji aktywów przypada na inny dzień niż ostatni dzień roku obrotowego, stan na dzień bilansowy określa się poprzez dopisanie lub odpisanie od wartości inwentaryzacji, zwiększeń i zmniejszeń stanu aktywów, lub przychodów i rozchodów, między datą inwentaryzacji lub potwierdzenia salda a dniem bilansowym.
Termin sporządzenia potwierdzenia sald, lub dokonania spisu z natury, należy określić w taki sposób, aby możliwe było prawidłowe sporządzenie oraz wycena inwentaryzacji i porównanie z danymi zawartymi w ewidencji księgowej. Najczęściej datą taką jest ostatni dzień miesiąca.
Inwentaryzacji rocznej podlegają aktywa i pasywa objęte ewidencją bilansową.
Składniki majątku trwałego o niskiej, jednostkowej wartości, traktowane jak materiały, nie podlegają obowiązkowi inwentaryzacji rocznej.
Składniki majątku trwałego o niskiej wartości stanowiące wyposażenie i nieobjęte ewidencją bilansową, nie podlegają obowiązkowi inwentaryzacji.
Dla celów kontrolnych takie składniki majątku należy ujmować w ewidencji pozabilansowej i inwentaryzować. Pozwoli to na kontrolę stanu ilościowego i prawidłowości wykorzystywania tych składników majątku.
